It was a long day, a great day; but a long day. My feet were hurting quite a bit. But now I was sitting. I was feeling like a million bucks again. And it was about to be a billion, because there was laying a big ass wienerschnitzel right in front of me, a bronze looking thing with a golden crust about the size of a young adult’s shoe sole. The schnitzel was accompanied by fries which looked a little paler than usual, a bunch of raw vegetables with probably mainly Sauerkraut because the smell was trying to attack the inside of my nose. And lastly a quarter of a lemon laying on the side of the plate.
“Oh nice, I haven't used that in a while, should be quite refreshing” I thought to myself.
I picked up the lemon and held it above my beautiful looking wienerschnitzel and started to squeeze. A greyish liquid came running out while it simultaneously squirted some of the liquid in my face. I jumped up a little and quickly wiped the wet drops off my face. While I was wiping I felt an awful sting in my finger. I immediately stopped squeezing.
Fuck that.
Well at least the schnitzel is gonna be awesome.
I cut a piece off and took a bite. I felt my jaw muscles cramp and my smile fading. The feeling of tiny spearmen attacking my tongue ruined the juicy but crusty texture of the wienerschnitzel.
Fuck this lemon.I was so excited for this.
_
Ik was in Amsterdam, ik keek naar de hemel, pikzwart op enkele fonkelende sterren na. Op straatniveau straalde zachtgele straatlampen. Aan mijn linkerkant scheen het licht op een grindpad met links ervan groengras en als decor open water met de een donkere skyline. Aan mijn rechterzijde was een betegelde stoep grenzend aan de voortuinen van huizen.
Ik had de hele dag geen jas gedragen maar nu voelde ik bij elk briesje een rilling over mijn huis razen, gevolgd door wat kippenvel.
Ik liep op het midden van de straat, er was toch bijna niemand. Ik was onderweg om de pont te nemen, naar het centraal station. Terwijl ik slenterde richting de kade, zag ik rechts van mij; bij een van de voortuinen een houten kastje staan. Het was ongeveer 1,5 meter hoog, wit geschilderd en 2 deurtjes met een kruisraam erin verwerkt. Achter de glazen deurtjes stonden meerdere boeken. Ik heb geen enkele titel gelezen. Op het kastje zelf stond niet direct wat het kastje was maar ik vond dat ik er gerust uit van kon gaan dat het een boekenruilkastje of een minibibliotheek was. Zo'n minibieb heb ik thuis wel eens gezien, maar nooit zelf gebruikt.
Ik liep door, want ik had het gevoel dat de pont elke seconde zou kunnen aanmeren en het was een lange dag geweest. Bij elke stap die ik zette voelde ik mijn voeten zwaarder worden, ik wilde wel naar huis.
Terwijl ik medelijden met mijzelf probeerde te hebben hoorde ik achter mij een viertal schoenzolen schrapend over de tegels glijden. Ik keek achterom en ik zag twee jongens bij de minibieb staan. Recht onder de straatlamp, als nieuwe boeken onder een spotje in de etalage van de boekenwinkel. De ene jongen was volledig gekleed in het zwart, een zwarte joggingbroek en een zwarte zomerjas met de capuchon over zijn hoofd. De andere jongen had ripped jeans aan en als kopstuk een rode trui met het stone island logo op zijn linkerarm.
De jongen met de zwarte outfit maakte het deurtje van de minibieb open, hij haalde er 1 boek uit.
*ssschgrrrrrr........ klank*
Ik kijk weer voor mij en zie een grote stalen plaat op de straatstenen schuiven, het is de oprijklep van de pont. Om de klep staat al een twintigtal mensen te wachten die azen op een mooi plekje op de pont.
Ik zet de looppas in, mijn voeten zeggen "liever niet" maar ik wil de pont halen. In mijn looppas kijk ik nog even om, ik zie de jongen met de zwarte outfit de kaft lezen van het boek dat ie al net had gepakt. De jongen met de rode trui lijkt op hem te wachten, hij draait in ieder geval ongeduldig in het rond en staart afwisselend naar zijn voeten en richting de skyline van de stad.
Ik loop door het liefst zou ik ook nog een zitplekje claimen. Ik loop de pont op, onder mijn voeten ligt een egale lichtblauwe vloer en het raamwerk van de pont was wit geschilderd. Er waren 2 ingangen, links voetgangers/fietsers en rechts bromfietsers. Ik loop de voetgangersingang binnen, rechts zie ik al mensen zitten, daar moet ik zoeken. En ja hoor, helemaal aan de andere kant is nog een stoeltje over, het ziet er exact uit als een stoeltje in een voetbalstadion of een dug-out maar dan zonder leuning en het is van metaal; zilvergekleurd. Ik plantte mijn vermoeide achterwerk op het stoeltje en voelde dezelfde rillengen over mijn huid razen, oei vrij koud. Maar mijn voeten konden rusten.
Wachtend totdat de pont zou oversteken, kwamen er meer mensen binnen, ik had onnodig haast gemaakt, maar... ik had wel een zitplekje. Toen ik nog meer menigte zag binnenwandelen zag ik de 2 jongens van de minibieb binnenslenteren. De zwart geklede jongen had hetzelfde boek onder zijn onderarm, ik kon niet lezen wat de titel was. Toen de jongens een plekje hadden gevonden. Pakte de ene jongen het boek erbij en tikte met zijn nagels op de kaft van het boek. Hij begon in te praten op zijn vriend. Ik kon niet verstaan wat hij zei maar ik kon wel zien dat de zijn vriend niet zo geïnteresseerd was in het verhaal, hij was zo weggedraaid van zijn vriend dat de zwart geklede jongen eigenlijk tegen een muur stond te praten. En als hij de jongen met de rode trui weer naar zijn vriend keek keek hij hem aan alsof hij de plot van Tenet aan het uitleggen was.
De pont meerde eindelijk aan aan de andere kant, ik en alle andere zitters stonden op en liep met de rest richting de voorkant van van de pont. Toen ik tussen de menigte naar voren schuifelde zag ik het boek van de zwart geklede jongen, maar nu die kon ik eindelijk de voorkant van de kaft lezen; "De Kerstquilt van Jennifer Chiaverini"
In de trein heb ik hem meteen besteld.
_
kunnen we alsjeblieft beginnen met nadenken als er een trein aankomt op het perron vanaf nu mensen?
Als er een trein aankomt lopen mensen altijd al naar rechts of in ieder geval de richting waar de trein heen gaat, ????, waarom??? ik heb oprecht geen idee. Ik sta altijd stil wachtend totdat de trein stopt zodat ik kan stappen maar er loopt altijd een menigte tegen mij aan omdat ik de enige ben die niet een kant op aan het lopen is. Ik heb oprecht geen idee waarom dit fenomeen bestaat. Meestal lopen mensen dan naar rechts om vervolgens weer naar links te gaan omdat daar de deur is. Ik vind dit oprecht onbegrijpelijk.
En als ze dan een deur hebben gevonden, gaan ze met z´n allen voor de deur staan. En zoals altijd gaat de deur open, willen er mensen uitstappen, en op exact dat moment bedenkt men. Ohja bij een deur kan het zo zijn dat er eerst mensen uitstappen.
Daarna kan ik instappen, dat hebben sommigen ook nog niet eens door. Als ik bijvoorbeeld uit wil stappen uit de trein, ben ik altijd als laatste, want iedereen gaat al 10 minuten voor aankomst voor de deur wachten???, waarom???. maar goed dan is er altijd een gozer met grijs haar en een laptoptas die instapt voordat ik uit ben gestapt. Je kan het altijd al zien als ze dat gaan doen, ze kijken altijd naar de grond en hebben al een hand of een been in de trein. Als dat gebeurtPP blijf ik altijd even staan en probeer met intimiderende lichaamstaal te laten blijken dat je echt een kokosmakroon bent als je dat doet, maar dat hebben ze nooit door omdat ze naar de grond kijken.
En waar ik al echt helemaal niet tegen kan, is als mensen bij de een na laatste deur instappen en dan een stoel gaan zoeken aan de kant waar de laatste deur van de trein is. Waardoor iedereen die in de laatste deur is ingestapt altijd moet wachten totdat die schapen snappen dat de trein daar stopt en dat ze om moeten draaien om in de de andere 90% van de trein stoelen te gaan zoeken. En meestal pakken ze ook gewoon die stoelen in die laatste coupe he. Dan ben je echt niet goed bij je eitje geklutst.
nou goed doei
_
It's pretty big, I looked it up, it's 93 billion light years big. I don't even know what the fuck that means, but I know that's quite massive.
I can't comprehend space. I have the idea that space is the only thing besides why people like Drake’s music that we will never really know all the answers to. But in the big scheme of things that doesn't really matter. Or does it? I don't know, you choose. Right now it matters to me if my backpack matches the rest of my outfit. I have 3 backpacks why the fuck do I own 3 backpacks.
Also, yeah space is big, but you can't even experience everything on our own planet. My goal in life is to see as much of the world as possible. Or I convince myself that it is. Because why aren't I in the jungle in Tanzania then? I could, I have some money laying around but I am not.
I also want to learn as much languages as possible because then I can experience the world as a local everywhere. But I don't. Maybe playing call of duty with my buddy is my life goal. Maybe that isn't that bad.
Either way. Don't think about space. It's too big
_